Mia & Santos Sapcentrifuge

' It's not dangerous to ride a bicycle, I only got hit by a car twice.' Zonder enig spoor van sarcasme krijg ik een roze mountain bike in mijn handen geduwd. Ik kijk twijfelachtig naar de voorbijrazende vaalgekleurde Dacia's, glimmende mercedessen en honderden taxi's. Samen met Mihai ga ik naar een politieke bijeenkomst, om te fotograferen.
Hier waren mensen uit Rusland, Oekraine, Bosnie- Herzegovina en Spanje om over hun protestmoves te vertellen. Vooral toen ik hoorde dat er Russen zouden komen, had ik minimaal een soort Arnold Schwarzeneggers Terminators in leren jassen verwacht die op de vuist zouden gaan met de niet Russische medemens. Uiteraard waren het een een beetje computer nerds (check foto:P) maar wel uit een anti- Poetin beweging. Ze werden zelfs in de gaten gehouden door de overheid, je zal er maar wonen! Dat meisje uit Sarajevo had ookal in de bak gezeten, omdat ze een protest geleid had. Toch indrukwekkend dat ze een selfie had gemaakt met op de achtergrond brandende gebouwen en gewonde mensen. Weer eens wat anders dan een duckface:P
Na de bijeenkomst gingen we nog even langs bij een Egyptische mattie van Mihai, die een winkeltje heeft met allerlei geinige hebbedingetjes die je niet nodig hebt. Tussen alle modelautootjes met zebra-print en opwindbare kunstgebitten vind ik de gaafste rubber badeendje, waar mijn verzamelaars- hart sneller van gaat kloppen:P Tot iedereens verbazing spreekt Abdel vloeiend Nederlands! Hij zegt dat ie 30 jaar in Amsterdam heeft gewoond, en volgens Mihai moet ie dan minimaal 200 jaar oud zijn, want hij heeft ook minstens 30 jaar in Boekarest, Cairo, Belgrado en nog wat andere plaatsen gewoond. Later eten we nog wat bij Georgiana. Dat is een keten die het lekkerste brood en gebak verkoopt. En hoe kleiner het pand is, hoe korter de naam! Georgi, Georgian en zelfs een Geor met een klein stukje i.

En ik heb een artikel gemaakt over een asiel, waar ik nu ook vrijwilligerswerk doe -maar daar heb ik jullie op facebook al mee doodgegooid, haha! Vorige week was er zo'n Zweedse uber-dierenliefhebber, waar ik een beetje bang voor was:P Ze had het postuur en de stem van een bulldozer, maar steeds als ze een hond zag -straathond of niet, begon ze te huilen. Afijn, zulke moet je ook hebben, haha.
Maar er zijn hier echt bizar veel straathonden, vooral in de dorpen. En natuurlijk is het heel goed om ze op te vangen en te herplaatsen, maar het is eigelijk dweilen met de kraan open… Een tijdje geleden hebben we een hondje van de snelweg geplukt, maar dat werd uiteraard ook niet in dank afgenomen! Een paar weken terug heb ik zelf ook 2 puppy's gevonden. Ze waren doodsbang, maar nu ik ze in huis heb zijn echte kleine hooligans geworden -ik heb geen sokken meer over, en ook geen telefoonoplader meer trouwens. Voor de liefhebbers, ze heten Santos en Mia. Santos woonde in een doos van een Santos Sapcentrifuge, dus hij treft het slecht! Terwijl we Santos probeerde te vangen -die kleine rat had er weinig goesting in, werd er door een voorbijkomende auto nog een puppy uitgesmeten: Mia. Doordat ze calciumtekort had, heeft ze vanachter O-beetjes, maar ze rent als een kieviet (meer als een pinguïn eigelijk).

Vorige week heb ik foto's gemaakt voor een reportage over heroïne-gebruikers. Heroine is echt de Nr.1 drugs hier, omdat het lekker goedkoop is, vooral als je het mengt met andere zooi. We zijn naar Ferentari geweest, dat is schijnbaar de allerslechtste wijk van Boekarest, maar dat viel alles mee. Misschien omdat het zomer is, maar echt overal staan bloemen en de huisjes zijn bouwvallig, maar in felle kleuren geschilderd. De meeste mensen zitten voor hun huis in autostoelen, maar ze zien er niet slecht of ongelukkig uit -hooguit missen ze een paar tanden.

In het park stond een container, en van daaruit werd er Methadon, schone naalden en snoep uitgedeeld. De kerel die het spulletje opgezet had was uiteraard een extreem vreemde vogel met een afro, maar wel superleuk en echt nuttig! Hij was een grote wiet-fan en had heel Europa doorgereisd om zwerfhonden af te leveren, en nieuwe wiet te proberen. En hij was gediplomeerd arts, dat dan weer wel. In het begin kwamen er volwassenen om Methadon - hele gewone mensen waar je niks aan ziet, en ook een paar die eruit zagen alsof ze six feet under hadden gelegen. Op het laatste kwamen er nog een paar ventjes van de jaar of 11, die onder de littekens zaten. Een ervan was helemaal over z'n toeren, omdat iemand z'n spuit had geraaft, en hij had afkickverschijnselen. Dan sta je toch weer even met beide benen op de grond… pfff! Het ergste is nog wel dat de overheid er echt totaal geen ruk om geeft -zowel drugsverslaafden, straatkinderen en de overkill aan zwerfhonden. Ze willen trouwens wel de klok een uur achteruit zetten, zodat Roemenie tegelijk loopt met West- Europa, dan zijn je problemen ook opgelost, tsjongejonge!

Maar goed, het is niet alleen ellende en zuur bier natuurlijk! Ik heb zoveel gave mensen ontmoet, en eigelijk ieder weekend gruwelijk op stap geweest, haha! Want dat is hier echt zwaaaaar de bom! We houden vaak barbeques. Ook ben ik enorm fan van de lokale cuisine (ja ja, klinkt sjiek, ofwa!?) en ik ben helemaal los gegaan met baklava. Ook eet ik bijna iedere ochtend een pretzel met de lokale hang-schizofreen, en hoewel we elkaar niet verstaan zijn we vollan matties, haha. Diana heeft met veel geweld een bed op het balkon geprakt en daar zitten we s'avonds meestal -zij met een pretsigaret, ik met vreterijen met smerig veel calorieën:P And I regret nothing!
En over iets meer dan 3 weken ben ik alweer thuis! Wel raar, want ik ben hier best wel gewend. Toch zal ik wel blij zijn als ik iedereen weer zie, en lekker m'n plan kan trekken. Samen met Santos Sapcentrifuge!
Bedankt weer voor het lezen en tot over een tijdje! xX